Hoe ga jij om met pijn, angst of verdiet? Loop je er voor weg? Stop je het weg? Mag het er zijn? En hoe?
Ken je dat, je hebt ruzie met een collega, vriendin of geliefde. Soms is het geen ruzie maar onenigheid, of de ander heeft ruimte nodig. Wat gebeurt er dan met jou? Ben je bewust van de oordelen die er in jou naar boven komen? Ben je boos of verdrietig? Krijgt de ander de schuld of geef je jezelf de schuld?
Ben je reactief? Passief? Agressief?
Veel van de antwoorden op deze vragen hebben te maken met onze patronen die we in ons leven hebben opgebouwd, gepaard aan de onderliggende overtuigingen. Wij doen allemaal bewust en onbewust alles aan om gevoelens van angst, schaamte, schuld en de negatieve overtuiging te onderdrukken. We zijn namelijk allemaal bang voor afwijzing. Onze grootste onderliggende vijand is zelf-afwijzing. Wij zien alles als het bewijs voor het feit dat wij in wezen slecht zijn en de omarming van de liefde niet hebben verdiend. Wij wijzen onszelf daarmee continu af.
Thuis blijven bij jezelf. Hoe zorg je ervoor dat je vanuit verbinding met jezelf kan reageren in dit soort situaties. Hoe zorg je ervoor dat je wegblijft bij reactiviteit, passiviteit of agressie. Zij het tegen de jezelf of tegen de ander.
Bij mij begint alles bij het waarnemen van mijn lichaam. De fysieke trigger ervaren en waarnemen.
Dan…Vecht niet tegen je gevoel
Eenzaamheid is niet meer dan een gevoel, angst is niet meer dan een illusie evenals zelfafwijzing. Onze gevoelens zijn fictieve verschijnselen. Het begint bij het niet willen voelen van dat gevoel, het vechten ertegen. Dat zorgt ervoor dat het beknellend wordt. De emotie zelf duurt maar 90 seconden. Daarna is het onze geest die het lijden creëert.
In je lichaam verkeren, voelen. Waarnemen wat er gebeurt, welk verhaal wordt er afgespeeld en welke emoties worden door het verhaal losgemaakt.
De momenten waarop ik erin slaag om mijn vervelende gevoelens te zien voor wat ze zijn, namelijk ervaringen van voorbijgaande aard, ervaar ik keus en vrijheid. Doorzie ik de verslaving aan zelfafwijzing of de verslaving aan liefde.
En dan? Het er allemaal laten zijn. Byron Katie schrijft hier iets prachtigs over:
Al het lijden is verwarring.
Verwarring is je verzetten tegen wat er is.
Als je volmaakt helder bent, is wat er is wat je wilt.
Dus als je iets anders wilt dan wat er is,
Kun je weten dat je verward bent.
(Bron: A thousand names for Joy; Byron Katie)
Als het er allemaal mag zijn, als ik niet weg loop voor mijn gevoel, loop ik niet weg bij mijzelf vandaan. Ik mag er zijn, ook in mijn angst, mijn verdriet, mijn afwijzing. Als het er allemaal mag zijn mag ik ook helemaal zijn. Dan kan ik het ervaren, waarnemen, en tegelijkertijd weten dat ik zoveel meer ben dan dat. Daar kan ik weer contact maken met mijn ‘Grote IK’ voorbij het ‘kleine ik illusie’.
Mocht je dit proces interessant vinden… wordt er iets in je getriggerd?
Neem contact met me op, wellicht kan ik je in dit proces bijstaan.
Disclamer :
Wat ik schrijf bevat fouten, zowel grammaticaal als schrijftechnisch en is niet geredigeerd. Ik schrijf zoals ik voel, ik nodig je uit in je hart te blijven als je leest.
Vandaag kies ik authenticiteit boven perfectie. Want wat authentiek en uniek is, is puur en volmaakt.